Wraz z Piotrem i Janem biegniemy dzisiaj do pustego grobu Chrystusa Pana. Razem z nimi patrzymy weń z niedowierzaniem, patrzymy zadziwieni tą pustką grobu. Jeszcze przed chwilą był on przecież dla wszystkich świadectwem śmierci i znakiem porażki Tego, który stanął pośrodku ludzi jako Syn Boga, głosząc Jego miłość do człowieka, przypominając prawo Boga wpisane w ludzkie sumienia, pokazując swym życiem, co znaczy pełnić Wolę Ojca. Dzisiaj, po tylu wiekach, tak wielu ludzi na nowo chciałoby, aby tak właśnie pozostało, aby Chrystus na zawsze pozostał w grobie zamknięty, by Jego Słowo zamilkło w naszych miastach i wsiach, a „sprawa Jezusa” została w sercach ludzkich na zawsze zapomniana. Dziś jednak wszyscy, którzy słuchając Ewangelii stają w duchu przed pustym grobem mogą powtórzyć za św. Janem – „ujrzał i uwierzył”. Na nowo od tego grobu i my musimy odejść z mocniejszą wiarą, na nowo uwierzyć w prawdę o Zmartwychwstaniu i ją właśnie uczynić sensem swego życia.
Wspólnie z Państwem radujemy się Zmartwychwstaniem Pana, razem wyznajemy tę prawdę prostym pozdrowieniem „Chrystus Zmartwychwstał, Prawdziwie Zmartwychwstał!”. Życzymy, aby ta wiara kształtowała Państwa życie, aby Bóg napełnił wasze życie radością z obecności Chrystusa przy Was i odwagą w głoszeniu Zmartwychwstania Pana pomimo wszelkich przeciwności.
